Karel heeft AD(H)D, hij weet dit maar zegt het liever niet. Op school is het bekend bij de leraren maar die vergeten het gerust. Daardoor loopt Karel regelmatig tegen zaken aan die hij niet begrijpt. Concentreren op de vakken die hij niet leuk vindt lukt hem niet. De stof is saai en de leraar maakt het niet leuker. Zijn aandacht is snel afgeleid en hij moet er thuis hard aan werken om over te gaan. De leerlingen laten hem een beetje links liggen. Ze krijgen geen vat op hem. Hij heeft niet echt aansluiting in de groep. Na school gaat hij vaak gelijk naar huis en duikt hij achter de computer. Zijn moeder vindt het maar raar dat hij bijna geen vrienden heeft en snapt niet dat hij er gewoon geen zin in heeft. Dat gezeur aan zijn hoofd, ze snappen hem toch niet.
Hij merkte het al in de brugklas. Het eerste jaar werd hij nogal eens gepest. Hij liet het maar zo. Het gepest werd steeds erger en op een gegeven ogenblik was hij het zat. Hij greep een flinke pestkop in de houdgreep en legde hem neer op de grond. Ze wisten natuurlijk nog niet dat hij al jaren op Judo zat en behoorlijk sterk was. Dat hielp. Ze lieten hem met rust. LETTERLIJK. Als hij iets vraagt of mee praat geven ze wel antwoord maar uit zichzelf komen ze nooit. Van Karel hoeft het ook niet zo nodig. Lekker rustig, hij vind het al druk genoeg.
Toch ziet Karel wel problemen. Hij droomt ervan dat hij een vriendin heeft en zou dat in het echt ook wel willen. Hij ziet haar regelmatig over het schoolplein lopen maar durft haar niet aan te spreken. Ze hebben vast al over hem gepraat. Wat moet zo'n leuk meisje nu met een jongen zoals hij en dan ook nog ADHD. Zijn zelfvertrouwen is heel laag en hij weet niet hoe hij eruit moet komen.
Hij gaat op zoek op het internet en vindt informatie over ADHD op diverse sites. Na aanmelden bij een discussiegroep blijkt dat er jongeren zijn die begeleiding hebben van een ADHD coach. Het lijkt hem wel wat en hij bespreekt het met zijn ouders, samen gaan zij op zoek naar ingangen om dit voor hem mogelijk te maken.
Hij vindt het leuk om coaching te krijgen. Hij merkt dat hij over alles kan praten zonder dat er raar wordt gekeken en hij krijgt veel nuttige tips. Hij gaat steeds meer vooruit en merkt dat het praten met leeftijdgenoten steeds gemakkelijker gaat. Hij zit nog steeds graag op zijn kamer achter de computer maar beseft ook de voordelen van de sociale contacten. Hij leert zichzelf steeds meer kennen en dat geeft hem de zelfvertrouwen om op een gegeven ogenblik met het meisje van school naar het strand te gaan. Hij is trots dat hij dat heeft gedurfd. Zijn zelfvertrouwen groeit steeds meer en dat is aan hem te zien.